Χειρουργική άκρας χειρός και άκρου ποδός

Χειρουργική άκρας χειρός

Η χειρουργική άκρας χειρός επιλέγεται, όταν η φαρμακευτική θεραπεία δεν επαρκεί, τα συμπτώματα επιμένουν ή η πάθηση έχει προχωρήσει και δεν έχει αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Δίνει δε λύση σε παθήσεις όπως ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger), το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, τοσύνδρομο στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας (σύνδρομο de Quervain) και το λιγότερο συχνό σύνδρομο Dupuytren (ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης). Αναλυτικά:

Εκτινασσόμενος δάκτυλος: Όταν η συντηρητική θεραπεία του εκτινασσόμενου δακτύλου δεν αποδίδει, προκρίνεται η χειρουργική οδός και δη η διάνοιξη του τενόντιου ελύτρου που φλεγμαίνει.

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Στο σύνδρομο αυτό η χειρουργική θεραπεία έχει ως στόχο την αποσυμπίεση του μέσου νεύρου, κάτι που επιτυγχάνεται με τη διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου.

Σύνδρομο στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας: Στις περιπτώσεις που η συντηρητική προσέγγιση δεν αποδίδει, τότε επιλέγεται η χειρουργική οδός, προκειμένου να επιτευχθεί η απελευθέρωση και η αποκατάσταση των τενόντων.

Σύνδρομο Dupuytren: Όταν ο ασθενής φτάσει να μην μπορεί να εκτείνει τα δάκτυλά του, η χειρουργική θεραπεία για την αντιμετώπιση του συνδρόμου Dupuytren είναι η μόνη επιλογή.

Χειρουργική άκρου ποδός

Η χειρουργική άκρου ποδός στοχεύει στην αντιμετώπιση προβλημάτων του ποδιού και δη του πρόσθιου τμήματός του και των δακτύλων, τα οποία είτε έχουν προκληθεί από τραυματισμούς είτε είναι συνέπεια συγγενών ανωμαλιών ή μεγάλης φόρτισης και καταπόνησης. Επιλέγεται ως θεραπευτική λύση, όταν η συντηρητική οδός δεν φέρνει αποτέλεσμα και εφαρμόζεται σε παθήσεις όπως ο βλαισός μεγάλος δάκτυλος, η μεταταρσαλγία, η πελματιαία απονευρωσίτιδα, το νεύρωμα Morton και η τενοντίτιδα περονιαίων. Αναλυτικά:

Βλαισός μεγάλος δάκτυλος: Όταν το πόδι δεν ανακουφίζεται από τη συντηρητική αγωγή ή η παραμόρφωση είναι πολύ μεγάλη, τότε επιλέγεται η χειρουργική οδός, που περιλαμβάνει ευρύτατο φάσμα χειρουργικών τεχνικών και μάλιστα ελάχιστα επεμβατικών. Σε αυτές εντάσσονται επεμβάσεις αφαίρεσης της εξόστωσης, οστεοτομιών στο 1^ο μετατάρσιο, μαλακών μορίων και αρθρόδεσης.

Μεταταρσαλγία: Η χειρουργική οδός για την αντιμετώπιση της μεταταρσαλγίας προσφέρει μια σειρά επιλογών, που περιλαμβάνουν τη βράχυνση των εμπλεκόμενων μεταταρσίων, τις διορθωτικές οστεοτομίες τους, αλλά και τη διόρθωση του βλαισού μεγάλου δακτύλου. Και σε αυτή την περίπτωση η χειρουργική επέμβαση επιλέγεται, όταν η συντηρητική προσέγγιση έχει αποτύχει. 

Πελματιαία απονευρωσίτιδα: Η επιλογή της χειρουργικής οδού για την αντιμετώπιση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας γίνεται σε σπάνιες περιπτώσεις και μόνο όταν τα συντηρητικά μέσα εφαρμόζονται πάνω από έναν χρόνο χωρίς αποτέλεσμα. Σε αυτή την περίπτωση εφαρμόζονται ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές είτε για την επιμήκυνση του γαστροκνημίου είτε για την απελευθέρωση της πελματιαίας απονεύρωσης.

Νεύρωμα Morton: Η χειρουργική αντιμετώπιση του νευρώματος Morton προκρίνεται, όταν η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει. Η επέμβαση γίνεται είτε με πελματιαία τομή είτε με ραχιαία, με στόχο την πρόσβαση στον εγκάρσιο μετατάρσιο σύνδεσμο και την αφαίρεση του νευρώματος. Προτιμότερη είναι η ραχιαία τομή, αφού οδηγεί σε ταχύτερη αποκατάσταση.

Τενοντίτιδα περονιαίων: Όταν η συντηρητική θεραπεία και δη η ανάπαυση δεν ανακουφίζει τον πάσχοντα, επιλέγεται η χειρουργική αντιμετώπιση, κάτι που συμβαίνει σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η επέμβαση έχει ως στόχο τη διάνοιξη των καθεκτικών συνδέσμων και του ελύτρου, ώστε να απελευθερωθούν οι τένοντες.