Αποκατάσταση μαλακών μορίων
Ως μαλακά μόρια του μυοσκελετικού συστήματος ορίζονται οι μύες, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι, τα αγγεία, τα νεύρα και το δέρμα. Οι κακώσεις τους είναι συχνές, μεταξύ των οποίων τραύματα και θλάσεις, ρήξεις μυών, τενόντων και συνδέσμων, αλλά και διαστρέμματα, ενώ η μέθοδος αποκατάστασής τους εξαρτάται από τον βαθμό σοβαρότητάς τους. Έτσι, μπορεί να απαιτηθεί συντηρητική θεραπεία, που περιλαμβάνει από ανάπαυση, ελαστική επίδεση, ψυχρά επιθέματα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα μέχρι φυσικοθεραπεία, αλλά και χειρουργική επέμβαση σε σοβαρότερες περιπτώσεις.
Μύες
Στην περίπτωση των μυϊκών κακώσεων υπάρχουν δύο κατηγορίες: οι άμεσες κακώσεις, συνέπεια τραύματος, και οι έμμεσες, συνέπεια μιας θλάσης ή μιας μυϊκής βλάβης. Οι μυϊκές κακώσεις, ανάλογα με τη σοβαρότητά τους, χαρακτηρίζονται ως κακώσεις πρώτου βαθμού (ρήξη ελάχιστων ινών), δευτέρου βαθμού (μερική ρήξη μυός) και τρίτου βαθμού (ολική ρήξη μυός). Τα βασικότερα συμπτώματά τους είναι ο πόνος στο πάσχον σημείο, το οίδημα, οι εκχυμώσεις, η θερμότητα και η ερυθρότητα.
Για την αποκατάστασή τους επιλέγεται η συντηρητική θεραπεία στις περιπτώσεις των κακώσεων πρώτου και δευτέρου βαθμού, η οποία περιλαμβάνει ανάπαυση για διάστημα έως και τριών εβδομάδων, ελαστική επίδεση, τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων και φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη. Στα σοβαρότερα περιστατικά, τις κακώσεις δευτέρου βαθμού, επιλέγεται η χειρουργική οδός, ώστε να μην υπάρξει αντίκτυπος στη λειτουργικότητα του μυός.
Τένοντες
Οι κακώσεις των τενόντων είναι απόρροια τραυματισμού ή υπερχρήσης. Τα συμπτώματά τους περιλαμβάνουν πόνο, οίδημα, αιμάτωμα και δυσκολία στην κίνηση. Στις περιπτώσεις των ρήξεων πρώτου και δεύτερου βαθμού, όπως χαρακτηρίζονται οι κακώσεις όπου η ρήξη είναι είτε ελάχιστων ινών ή μερική αντίστοιχα, η αποκατάσταση είναι συντηρητική και προβλέπει την ανάπαυση, την τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων και τη χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Στις ρήξεις τρίτου βαθμού η θεραπεία είναι χειρουργική, ενώ μετά τη συρραφή του τένοντα ακολουθεί ακινητοποίηση και στη συνέχεια φυσικοθεραπεία για να αποκατασταθεί η λειτουργικότητά του.
Σύνδεσμοι
Και στους συνδέσμους οι κακώσεις κατηγοριοποιούνται σε πρώτου βαθμού (διάταση ή ρήξη ελάχιστων ινών), δευτέρου βαθμού (μερική ρήξη) και σε τρίτου βαθμού (πλήρης ρήξη). Οι κακώσεις των συνδέσμων είναι απόρροια τραυματισμού και συνοδεύονται από έντονο πόνο, οίδημα και αστάθεια στην άρθρωση. Κάποιες κακώσεις συνδέσμων, συνήθως στον ώμο, τον αγκώνα, τον καρπό και τον άκρα πόδα, αντιμετωπίζονται με αρθροσκόπηση. Σε γενικές γραμμές όμως οι κακώσεις πρώτου και δεύτερου βαθμού απαιτούν συντηρητική θεραπεία, με περιορισμό της κινητικότητας για διάστημα άνω του ενός μηνός, ενώ οι κακώσεις τρίτου βαθμού αντιμετωπίζονται με χειρουργική θεραπεία (συρραφή και καθήλωση του συνδέσμου στο οστό).
Μεταξύ των συνδεσμικών κακώσεων αυτή που εμφανίζεται με τη μεγαλύτερη συχνότητα είναι το διάστρεμμα που εντοπίζεται κατά κύριο λόγο στην ποδοκνημική και στο γόνατο. Τα διαστρέμματα πρώτου και δευτέρου βαθμού αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με ανάπαυση και φυσικοθεραπεία και τα τρίτου βαθμού χειρουργικά, με αρθροσκόπηση, συρραφή ή ανακατασκευή των συνδέσμων που έχουν υποστεί ρήξη. Η χειρουργική θεραπεία ακολουθείται πάντα από φυσικοθεραπεία.
