Παθήσεις των μυών
Οι παθήσεις των μυών ή αλλιώς μυοπάθειες προσβάλλουν τον σκελετικό μυ, οδηγώντας σε δυσλειτουργία των μυϊκών ινών, των δομικών στοιχείων των μυών. Αποτελούν μια ευρύτατη ομάδα παθήσεων και διακρίνονται σε κληρονομικές και επίκτητες. Μπορεί να εκδηλωθούν σε κάθε ηλικία, ενώ τα συμπτώματά τους είναι είτε μόνιμα, όπως για παράδειγμα η μυϊκή αδυναμία και η βλεφαρόπτωση, είτε παροδικά, όπως οι κράμπες, τα επεισόδια παράλυσης και η εύκολη κόπωση. Ενίοτε εξαιτίας τους προσβάλλονται και άλλα όργανα, όπως οι πνεύμονες και η καρδιά.
Τα συνηθέστερα συμπτώματά τους είναι η μυϊκή αδυναμία, η μυϊκή ατροφία, η υπερτροφία, η ψευδοϋπερτροφία, η μυοτονία, οι κράμπες και οι μυαλγίες. Οι συχνότερες αναφορές των ασθενών είναι η αδυναμία τους να εκτελέσουν καθημερινές εργασίες και δραστηριότητες ή η πρόκληση έντονης κόπωσης, όταν αυτές είναι επαναλαμβανόμενες. Ειδικά οι μυαλγίες εμφανίζονται κατά την καταπόνηση του μυός στις περιπτώσεις των κληρονομικών και ενδοκρινικών μυοπαθειών, ενώ σε αυτές των φλεγμονωδών μυοπαθειών εκδηλώνονται τόσο κατά την καταπόνηση όσο και κατά την ανάπαυση.
Στις συγγενείς παθήσεις των μυών περιλαμβάνονται οι μυϊκές δυστροφίες, η μυοτονία, οι συγγενείς μυοπάθειες, οι μιτοχονδριακές, οι φλεγμονώδεις και οι μεταβολικές μυοπάθειες, ενώ στις επίκτητες, φλεγμονώδεις μυοπάθειες η πολυμυοσίτιδα, η δερματομυοσίτιδα, η οστεοποιός μυίτιδα, η νεκρωτική αυτοάνοση μυοπάθεια, η νόσος Pompe, η ραβδομυόλυση και η μυογλοβινουρία. Οι παθήσεις των μυών μπορεί να είναι συνέπεια και τραυματισμού των μυών ή έντονης καταπόνησης και υπερχρήσης τους.
Τα αίτια των παθήσεων των μυών –πέραν κάποιου τραυματισμού- ποικίλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν από κληρονομικότητα, αυτοάνοσα νοσήματα και διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα μέχρι καρκίνους, χρήση φαρμάκων και μεταβολικές δυσλειτουργίες.
Ο μηχανισμός βλάβης του μυός σε μια μυοπάθεια διαφοροποιείται ανάλογα με την αιτία που την έχει προκαλέσει. Για παράδειγμα αν η αιτία είναι ένα μικρόβιο, συνέπεια είναι η λοίμωξη, αν το αίτιο είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, θα έχουμε επίθεση των αντισωμάτων στον μυ, ενώ αν η αιτία είναι ένας τραυματισμός, θα εκδηλωθεί ως βλάβη του μυός.
Διάγνωση και θεραπεία
Για να διαγνωσθούν οι μυοπάθειες απαιτείται, κατόπιν της κλινικής εξέτασης και ειδικών αιματολογικών εξετάσεων, βιοψία μυός και ηλεκτρομυογράφημα. Όσο για τη θεραπευτική προσέγγιση των μυοπαθειών διαφέρει ανάλογα με το σημείο εκκίνησης και την αιτιολογία της κάθε μίας. Σε αυτή περιλαμβάνονται η συντηρητική, με φαρμακευτική αγωγή για ανακούφιση των συμπτωμάτων και φυσικοθεραπεία με σκοπό την ενδυνάμωση των μυών, αλλά και σπανιότερα η χειρουργική με επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της εκάστοτε βλάβης.
Έτσι, στις κληρονομικές μυοπάθειες τον πρώτο λόγο έχει η φυσικοθεραπεία, στις ενδοκρινικές μυοπάθειες αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά το αίτιο, δηλαδή η ενδοκρινολογική διαταραχή, ενώ στις φλεγμονώδεις χορηγούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
