Παθήσεις Άκρας Χειρός

Οι συνηθέστερες παθήσεις άκρας χειρός είναι ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger), το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, το σύνδρομο στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας (σύνδρομο de Quervain) και λιγότερο συχνό το σύνδρομο Dupuytren (ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης). Η αντιμετώπισή τους μπορεί να είναι συντηρητική στις πιο απλές περιπτώσεις και στα πρώτα στάδιά τους, ή χειρουργική, όταν η φαρμακευτική θεραπεία δεν επαρκεί, τα συμπτώματα επιμένουν ή η πάθηση έχει προχωρήσει και δεν έχει αντιμετωπιστεί εγκαίρως.

Οι παθήσεις άκρας χειρός

Αναλυτικά οι πιο γνωστές παθήσεις άκρας χειρός περιγράφονται ως εξής:

• Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger) είναι μια φλεγμονή του τενόντιου ελύτρου, από όπου περνούν οι τένοντες του δακτύλου. Όταν το έλυτρο φλεγμαίνει εξαιτίας ερεθισμού, ασκείται πίεση στον τένοντα. Συνήθως αντιμετωπίζεται με συντηρητική αγωγή (αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ακινητοποίηση), ειδικά όταν βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του στάδια, όταν όμως επιμένει και δημιουργεί πρόβλημα στον ασθενή, προκρίνεται η χειρουργική οδός και δη η διάνοιξη του ελύτρου.

• Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι μια πάθηση του καρπού, γνωστή ως η «ασθένεια του πληκτρολογίου», αφού εμφανίζεται όλο και συχνότερα σε άτομα που κάνουν χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών πολλές ώρες μέσα στην ημέρα. Η γενεσιουργός αιτία του είναι η πίεση ή ο εγκλωβισμός του μέσου νεύρου εντός του καρπιαίου σωλήνα, καταστάσεις που αποδίδονται στην πάχυνση του εγκάρσιου συνδέσμου του καρπού. Και σε αυτή την περίπτωση η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Στην πρώτη ο ασθενής καλείται να ξεκουράσει το χέρι του, σε κάποιες περιπτώσεις να κάνει χρήση νάρθηκα ή και να λάβει αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η χειρουργική θεραπεία έχει ως στόχο την αποσυμπίεση του μέσου νεύρου, κάτι που επιτυγχάνεται με τη διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου.

• Το σύνδρομο στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας (σύνδρομο de Quervain), μια εκφυλιστική πάθηση της άκρας χειρός, εμφανίζεται όταν φλεγμαίνουν το έλυτρο και οι τένοντες του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού. Η αντιμετώπισή του ξεκινά συντηρητικά και περιλαμβάνει ξεκούραση του χεριού, περιορισμό των κινήσεών του, χρήση νάρθηκα και φαρμακευτική αγωγή. Στις περιπτώσεις που η συντηρητική προσέγγιση δεν αποδίδει, τότε επιλέγεται η χειρουργική οδός, προκειμένου να επιτευχθεί η απελευθέρωση και η αποκατάσταση των τενόντων.

• H νόσος Dupuytren ή αλλιώς η ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης προσβάλλει την παλάμη και τα δάκτυλα του χεριού. Οδηγεί σε συρρίκνωση των ιστών, περιορίζοντας τις κινήσεις των δακτύλων και εμφανίζεται αρχικά ως οζίδιο στην παλάμη, που δεν προκαλεί πόνο. Το οζίδιο αυτό λαμβάνει σταδιακά γραμμοειδή μορφή και επεκτείνεται, παίρνοντας στη συνέχεια το σχήμα χορδής κάτω από το δέρμα, που μοιάζει με τένοντα. Όσο εξελίσσεται η νόσος, τόσο οι χορδές συρρικνώνονται, δυσκολεύοντας τις κινήσεις των δακτύλων. Στα πρώτα στάδια η νόσος Dupuytren αντιμετωπίζεται με ενέσεις στεροειδών και ραδιοθεραπεία. Όταν όμως ο ασθενής φτάσει να μην μπορεί να εκτείνει τα δάκτυλά του, η χειρουργική θεραπεία είναι μονόδρομος.